«ناپلئون بناپارت» (Napoleon Bonaparte)، ژنرال فرانسوی، اولین کنسول و امپراتور فرانسه بود که در اوایل قرن ۱۹ میلادی بخش‌های زیادی از قاره اروپا را زیر سلطه خود درآورد. او در طی انقلاب فرانسه، درجات نظامی را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت تا به بالاترین درجه دست یافت. وی بعد از به دست گرفتن قدرت سیاسی، در سال ۱۸۰۴ میلادی، به‌عنوان امپراتور، تاج‌گذاری کرد.
ناپلئون از مشهورترین شخصیت‌های سیاسی غرب و یک استراتژیست نظامی ماهر به شمار می‌رفت که بسیار زیرک و جاه‌طلب بود. او از طریق جنگ با ائتلاف کشورهای اروپا، امپراتوری خود را وسعت داد. ناپلئون همچنین تحول بزرگی را در سازماندهی و آموزش نظامی به وجود آورد و قانونی را وضع کرد که بعدها پایه تشکیل حقوق مدنی شد. او «کنکوردا» (Concordat)، را با پاپ منعقد کرد و از طریق ایجاد استقلال برای کلیسا و دولت، به جنگ‌های مذهبی پایان داد. کنکوردا به سندی گفته می‌شود که بین پاپ، رهبر کاتولیک‌های جهان و رئیس یک کشور منعقد می‌شود و هدف آن حفظ منافع کلیسای کاتولیک رم در آن کشور است.
ناپلئون یک استراتژیست نظامی ماهر و یک افسر جاه طلب بود
ناپلئون بعد از حمله فاجعه‌بار فرانسه به روسیه، در سال ۱۸۱۲ میلادی، از تاج‌وتخت فرانسه کناره گرفت؛ سپس در سال ۱۸۱۵ میلادی، در مبارزه انتخاباتی ۱۰۰ روزه، به قدرت بازگشت. دوره دوم حکومت او کوتاه بود و وی بعد از شکست در نبرد واترلو، بار دیگر از سلطنت کناره گرفت و تبعید شد.
اصلاحات ناپلئون بناپارت، اثر ماندگاری بر نهادهای فرانسه و دیگر کشورهای اروپای غربی به‌جای گذاشت. ناپلئون از طریق فتوحات، قدرت و جغرافیای فرانسه را وسعت داد و هنگامی که قدرت را ترک کرد، مرزهای فرانسه بسیار بزرگ‌تر از زمان وقوع انقلاب در سال ۱۷۸۹ میلادی بودند. او در طول زندگی خود، بسیار مورد احترام بود و اکنون نیز به‌عنوان یکی از قهرمانان تاریخ فرانسه و جهان شناخته می‌شود.
برچسب‌ها :
